cemal süreya

binmeyi öğrendin mi huysuz bir ata

şehir değiştirmeyi öğrendin mi nedensiz

yıldızlar düşüyordu çoktan bir ölü

kefensiz pencerende hangisi bilmediğim

dolaşıyordum sokak sokak

izlerini aradığım bir mahallenin

çoktan gittiğin bir meriç akıyordu yanımdan

ıslak mimozalarında bahçelerinin

ben sana her şehirde biraz geç kaldım

keşke yalnız bunun için sevseydim seni
gölge ne severse kendini var edeni

kaçar ve korkarsa ışıktan

gene bir pus hatta belki gene sis

oysa düşünmez kimse siluetini

bir dere malikanesinde korkusuz

ellerini düşürdüğün pencereyi de buldum

siliyordun izlerini bütün kapılardan

kalıyordu bırakmayı önleyemediğin kokun

bana uzaktı her şey sana o kadar yakın

keşke yalnız bunun için sevseydim seni

Cemal Süreya