kafamın içinde bir ışık var. Yeterince yalnız kalırsam eğer, çıkacak ortaya ve kör edecek beni. Kulaklarım sağır olacak. Duymayacağım, hiçbir insan sesini ; karşılığında " bütün müzik " benim olacak . Oysa hazır değilim, bildiğim için dokunmuyorum ışığa. Ortaya çıkmak üzere olduğu her an, bayağılaştıran, " normalleştiren " kalabalıkların içinde alıyorum soluğu. Benim de bir annem var nihayetinde; sustuğumda ağlayacak olan.
Bu yüzden şimdilik teslim oluyorum basit gerçekliğe.
Ama biliyorum :
Kalp varsa sökülemez.
Sanıyorum.
İç Kitabı / Ece Temelkuran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder