bir gün öleceğim;
kaçınılmaz bu.
şaşılacak bir şey yok.
ama tersine yaşıyorum
ben sizlere göre.işte bunun için;
çözük saçlı ikindisinde
yorgun bir günün, gölgeler uzarken
ölüvereceğim eskiden.
benim gibi çanı dilsiz,
havı dökükler; yani siz giderken
hüzünle dönenler
çatlak yüzleriyle
göçmüş aşkları, ayrılıkları simgelerler.
çift yönlü bir
zaman sürecinde
onlar eskiden ölürler.
eskiden nasıl ölünür?
bunu bilmiyorum henüz.
ama eskiden ölen biri
sanırım bir mezat
gramofonunun borusuna
sessizce gömülür.
ve o gramofon borusu
ne gariptir;
gecesefaları gibi
akşam açıp sabah örtülür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder