Beyaz kuğular alışılmış güzellikleriyle hareket etmekteydi.Kıyı boyunca gidiyordu hepsi.
Erişilebilir, hayran olunabilir,sözü edilebilir yakınlıktaydılar toprağa.
Siyah kuğu toprağın her kıyısına eşit uzaklıkta bir noktada. Mağrur olmayı umursamayacak kadar mağrur. Aklı kendini beğenmekle vakit kaybetmeyecek kadar ötede. Kendine bakacak olsa boğulacağı için büyüleyici bir karanlıkta,bakmamayı daha çok küçükken öğrenmiş olmalıydı uzaklara.
Ece Temelkuran
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder